Ճճուելն. ճռուողութիւն. ճիկ. ճչիւն.
Վո՛ւ վուս արկանելով՝ ոչ լսէին զխլուըրտիւն միմեանց ճճուողութեամբ. (Արշ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ճճուողութիւն | ճճուողութիւնք |
| accusatif | ճճուողութիւն | ճճուողութիւնս |
| génitif | ճճուողութեան | ճճուողութեանց |
| locatif | ճճուողութեան | ճճուողութիւնս |
| datif | ճճուողութեան | ճճուողութեանց |
| ablatif | ճճուողութենէ | ճճուողութեանց |
| instrumental | ճճուողութեամբ | ճճուողութեամբք |